بازگشت به مدارس به جای خوشحالی و اشتیاق همیشگی، ترس و وحشت خانواده ها و آینده سازان جامعه را در این اوضاع کرونایی به همراه دارد!
دانانیوز: *مهناز شاه‌علی زاده – زندگی در این روزهای کرونایی برای والدین و کودکان و نوجوانان خطرآلود وبسیار دشوار شده است.
در این میان بازگشت به مدارس و حضور جمعی در فضای بسته کلاسها رخداد مهم و پرخطری است که در حال حاضر دولتمردان و اولیای مدارس به آن اقدام نموده اند!
اما آیا این بازگشت به مدارس و حضور جمعی جوانان و نوجوانان کشور، در این شرایط کار نگران کننده و غیرقابل پیش بینی با چه مخاطراتی روبروست؟
این سوال بزرگ و سوالات زیادی از این قبیل به دغدغه اصلی این روزهای افکار عمومی،دولتمردان و مدیران مدارس، آموزشگاهها و دانشگاهها و بویژه خانواده ها و فرزندان آنها را بشدت درگیر خود می‌کند.
آیا در شرایطی که کادر درمانی کشور ماههای بسیار سخت و طاقت فرسایی رات طی می کنند و بشدت مشغول خدمات رسانی در جهت حفظ سلامت و درمان مبتلایان کرونایی هستند! آیا تصمیم گیری در بازگشت و حضوردر مدارس و مراکز آموزشی سلامتی بچه‌ها و آینده سازان کشور، بی احتیاطی و کمک به گسترش این ویروس مرگبار نیست تا همچنان کادر درمانی کشور را با خطرات بیشتری روبرو سازد؟
در شرایطی که با اعلام متخصصین حتی مراکز درمانی و بیمارستانها نیز از شر این پدیده شوم قرن در امان نیست! مدیران و اولیای مدارس چه تدبیر اجرایی و موثری را برای مدارس وبازگشت به مدارس و حضور جمعی در فضای بسته کلاسها جوانان و نوجوانان کشور و آینده سازان اندیشیده اند تا حداقل اطمینان و تضمین نسبی را در حفظ بهداشت محیطی و سلامتی دانش‌آموزان و نیز الزام به رعایت اصولی پروتکل‌های بهداشتی را در نظر گرفته اند؟ حتی اگر مدارس پروتکل‌های بهداشتی را در نظر گرفته باشند آیا می‌توان همه را کنترل کرد این پروتکل‌ها به صورت مستمر رعایت شود؟
در صورتی که مدارس بازگشایی شود دولت بایستی خطرات و منافعی که به لحاظ سلامت عمومی و عوامل اقتصادی – اجتماعی در اثر بازگشایی مدارس متوجه افراد و جامعه می‌شود را در نظر بگیرد. سلامتی تک‌تک فرزندان در رآس این تصمیم‌هاست.
بازگشت به مدارس در این شرایط با آنچه که در گذشته و قبل از شیوع کرونا بوده بسیار متفاوت است. پیش‌تر همراه با خوشحالی و اشتیاق بود اکنون با ترس از خطر ابتلا به بیماری همراه است. به طور کلی، از آنجا که بازگشایی مدارس، با بازگشایی بسیاری از صنوف از قبیل کارخانجات، حمل و نقل عمومی و سایر فعالیتهای تجاری همراه خواهد بود، بنابراین، تحرکات و تعاملات افراد در جامعه افزایش یافته و موجبات گسترش و همه گیری بیشتر این ویروس هولناک و مرگ آفرین را فراهم خواهد کرد.
این نکته نیز ضروریت که طیف وسیعی از تفاوتهای شخصیتی و فرهنگی، تربیتی و سطوح مختلفه اقتصادی و معیشتی در بین دانش‌آموزان و والدین روبرو هستیم. برای بسیاری از کودکان و نوجوانان خطرات ناشی از ویروس کرونا قابل درک نیست؛ برخی از والدین نیز با ضعف سواد و یا آگاهیهای اجتماعی، چندان در حفظ و رعایت پروتکل‌های بهداشتی جدی نبوده و فاصله اجتماعی و الزامات پیشگیرانه را آنطور که باید رعایت نمی‌کنند.
از اسفند 1398 که این بیماری به صورت جدی طرح شد، به‌لحاظ اقتصادی و اجتماعی، سیاسی و … و به ویژه اقتصادی کل کشور در شرایط مطلوبی قرار ندارد. در صورتی که این ویروس کنترل نشود این شرایط نامطلوب و پرخطر گسترده و طولانی‌تر شده و تبعات نامطلوبی نیز بر بهداشت و سلامت جامعه در پی خواهد داشت.
لذا با رعایت کامل الزامات پیشگیرانه و تا پیدا شدن واکسن و توزیع آن در کشور نظام آموزشی چه در مدارس و چه در دانشگاهها می‌بایستی به صورت مجازی و غیرحضوری و با کمترین تجمع به فعالیت خود ادامه دهد.
* مهناز شاه‌علی زاده: پژوهشگر جامعه شناسی و کارشناس “فصلنامه مطالعات میان‌رشته ای در علوم انسانی” و “فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران” پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی
